Ένας μαθητής γράφει

[πηγή]

Μαθητής της Ε΄ Δημοτικού γράφει για το σχολικό εκφοβισμό:

“…Πόνος, απομόνωση, βρισιές από κάποιους που δεν καταλαβαίνουν ότι η βία δεν είναι μαγκιά και ότι ακόμη και όταν τελειώσει ο σχολικός εκφοβισμός, εσύ θα νιώθεις τα τραύματα για πολύ καιρό.

Στο μάθημα της Κοινωνικής Ζωής μιλήσαμε για το σχολικό εκφοβισμό, ένα φαινόμενο πολύ συνηθισμένο στις μέρες μας. Ο σχολικός εκφοβισμός περιλαμβάνει διάφορες μορφές βίας όπως τη σωματική και τη λεκτική βία.

Να έχεις πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού σημαίνει ότι καθημερινά ασκείται βία πάνω σου από κάποιους μεγαλύτερους συνήθως σε ηλικία και νταήδες, που δε νιώθουν πως είναι να σε κοροϊδεύουν και να σε χτυπάνε συνέχεια. Μάλλον και οι ίδιοι έχουν πέσει παλιότερα θύματα βίας κι έτσι θέλουν να κάνουν κάποιον να πονέσει για να νιώσουν καλύτερα.

Αν πέσεις θύμα σχολικού εκφοβισμού θα πρέπει αμέσως να το αναφέρεις σε όσους μπορούν να σε βοηθήσουνε και σε όσους σε αγαπάνε. Προτιμότερο στους γονείς και τους δασκάλους σου. Κι όταν σε ξαναενοχλήσει κάποιος να πεις «δε σου επιτρέπω να με αγγίξεις και να με κοροϊδέψεις ξανά» και να είσαι γενναίος.

Ακόμη και αν δεις κάποιον άλλον να πέφτει θύμα να τρέξεις να το πεις γιατί θα τον βοηθήσεις πολύ. Επίσης ποτέ μη σκεφτείς ότι φταις εσύ γι αυτό που συμβαίνει ή ότι σου αξίζει τέτοια συμπεριφορά. Δεν φταις εσύ και σου αξίζει να σε αγαπάνε και να σέβονται.

Δεν αξίζεις να ζεις στο φόβο. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου…”

Κ.Σ., μαθητής της Ε’ Δημοτικού