Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Αθηναϊκή Τριλογία

Το ιστορικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο βάθος αριστερά η Εθνική βιβλιοθήκη.
Κατά μήκος της λεωφόρου Πανεπιστημίου, που είναι μια από τις πιο πολύβουες οδικές αρτηρίες της πόλης καθώς ενώνει τις κεντρικές πλατείες Συντάγματος και Ομόνοιας, έχουν κτιστεί μερικά από τα σημαντικότερα και αντιπροσωπευτικότερα δημόσια κτίρια της Αθήνας. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα επιβλητικά νεοκλασικά που αποτελούν την Αθηναϊκή Τριλογία, γνωστά και ως "οι τρεις ναοί της μάθησης". Πρόκειται για την Ακαδημία Αθηνών, το Πανεπιστήμιο και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Τα τρία αυτά κτίρια οικοδομήθηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο – στα μέσα του 18ου αιώνα – από δύο γνωστούς δανούς αρχιτέκτονες τους αδερφούς Hansen, που ζούσαν στην Ελλάδα και σχεδίασαν πολλά από τα μνημειώδη νεοκλασικά της πρωτεύουσας. [πηγή]

Περισσότερα στοιχεία για τη λεωφόρο Πανεπιστημίου και τα ιστορικά κτίριά της δείτε [εκεί].
Η Εθνική Βιβλιοθήκη [πηγή]
Περισσότερα στοιχεία για το κτίριο της βιβλιοθήκης [εκεί].
Το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών [πηγή]
Περισσότερα στοιχεία για το κτίριο του Πανεπιστημίου [εκεί].
Η Ακαδημία Αθηνών [πηγή]
Περισσότερα στοιχεία για το κτίριο της Ακαδημίας [εκεί].

Η δική μας γέφυρα

Αναλυτική περιγραφή της κατασκευής της γέφυρας "Χαρίλαος Τρικούπης" ή αλλιώς γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου και των κατασκευαστικών της προκλήσεων από ντοκιμαντέρ του National Geographic.



Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της Γέφυρας ΑΕ [εκεί] και στη Βικιπαιδεία [εκεί]. Καταπληκτικές αεροφωτογραφίες της γέφυρας έχει το Airphotos.gr [εκεί].


Το μικρό βιντεάκι, με τη χρήση σχεδίων, παρακάτω, για το πώς κατασκευάστηκε η γέφυρα ελπίζω να σας βοηθήσει ακόμα πιο πολύ στην κατανόηση της κατασκευής.

Εντυπωσιακές γέφυρες του κόσμου



Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Τα γλέντια και τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας, από το ΒΗΜΑ

Οι χαρταετοί μας, η "Αγάπη" και η "Ελπίδα" και ο μπόμπιρας του Ε2 που προσπαθεί να τους υψώσει πάνω από τον κόσμο.
της Πέρσας Κούσουλα, από το ΒΗΜΑ [πηγή]

Η «Βασίλισσα» του καρναβαλιού για τους περισσότερους είναι η Πάτρα. Η μεγάλη παρέλαση την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς με το πλήθος καρναβαλιστών και αρμάτων, όσο κι αν επαναλαμβάνεται ίδια κι απαράλλαχτη τόσα χρόνια, παραμένει το σήμα κατατεθέν της αποκριάτικης παράδοσης. Αλλά εξίσου αναγνωρίσιμα και - για πολλούς ακόμη πιο παραδοσιακά και διασκεδαστικά - είναι και τα έθιμα που αναβιώνουν σε άλλες περιοχές.

Αλευρομουτζουρώματα στο Γαλαξίδι
«Εμπόλεμη ζώνη» χαρακτηρίζουν την πόλη οι κάτοικοι αλλά και οι επισκέπτες το απόγευμα της Καθαράς Δευτέρας. Ντόπιοι, χωρισμένοι σε ομάδες, μάχονται μεταξύ τους στοχεύοντας, ο ένας τον άλλον, με αλεύρι και χρωματιστή σκόνη. Η συνήθεια έμεινε στην ιστορία ως «αλευροπόλεμος» ή αλλιώς «αλευρομουτζουρώματα».

Οι «αντίπαλοι» θα ξεκινήσουν στις 3 το μεσημέρι από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης και θα καταλήξουν στο λιμάνι όπου γίνεται το «μουτζούρωμα» και το «αλεύρωμα». Υπάρχουν σακούλες με φούμο και με αλεύρι. Απ' το μουτζούρωμα δεν γλιτώνει κανείς, όποιος βρεθεί στο δρόμο τους «παίρνει» μια γεύση απ' το τι εστί «αλευρομουτζουρώματα».

Πολύχρωμα ρυάκια δημιουργούνται στους δρόμους και ένα τεράστιο σύννεφο καπνού γεμίζει την ατμόσφαιρα. Στο τέλος του «πολέμου» το Γαλαξίδι μετατρέπεται σε μια χρωματιστή πόλη. Φέτος, θα υπάρχει και ο τρενάκι «Ο Αλευρομουτζούρης», που ξεναγεί τους επισκέπτες στο Γαλαξίδι. Μην ξεχάσετε να φορέσετε τα παλιά σας ρούχα και να πάρετε μαζί σας αρκετές σακούλες αλεύρι.

Οι «Κουδουνάτοι» της Σκύρου
Το χαρακτηριστικότερο αποκριάτικο έθιμο της σκυριανής παράδοσης που διαρκεί όλο το τριώδιο, οι Κουδουνάτοι, αναφέρεται σε μία τριάδα μεταμφιεσμένων: τον «Γέρο» την «Κορέλα» και τον «Φράγκο». Τα σοκάκια του νησιού πλημμυρίζουν απ' τους ήχους των κουδουνιών που κρέμονται απ' τις στολές των «Γέρων», που φορούν χοντρή μαύρη κάπα, άσπρη παραδοσιακή βράκα και στο πρόσωπο μάσκα από προβιά μικρού κατσικιού. Στη μέση έχουν περασμένες 2-3 σειρές κουδούνια, που το βάρος τους μπορεί να αγγίζει και 50 κιλά. Σε όλη την διαδρομή περπατάνε κουνιστοί και λυγιστοί, ώστε να ηχούν όσο γίνεται περισσότερο τα κουδούνια.

Η Κορέλα (άντρας ντυμένος γυναίκα) ως ντάμα του Γέρου, φοράει τα παραδοσιακά σκυριανά ρούχα, που είναι ως επί το πλείστον λευκά, ενώ το πρόσωπό της είναι καλυμμένο. Η Κορέλα χορεύει γύρω από τον Γέρο, καθώς αυτός βαδίζει, του κάνει αέρα με το μαντίλι της και του ανοίγει τον δρόμο. Όποια στιγμή ο Γέρος σταματήσει για να πάρει μιαν ανάσα, του τραγουδάει σκυριανά τραγούδια, παινεύοντάς τον για τις αξίες και τις χαρές του. Οι πιο «καλοστεκούμενοι» Γέροι ανεβαίνουν στο Κάστρο του νησιού για να χτυπήσουν τις καμπάνες στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Αυτούς τους ονομάζουμε και «Λεβεντόγερους»!

Πολλές φορές το ζευγάρι το συνοδεύει ο «Φράγκος», που φοράει παραδοσιακά ρούχα, αλλά με παντελόνι, χωρίς δηλαδή βράκα, σατιρίζοντας τους σκυριανούς εκείνους που έβγαλαν τις βράκες και φόρεσαν παντελόνια (φράγκικα).

«Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς έχουμε και δύο άλλα σατιρικά δρώμενα, την "Φάρμα" και την "Τράτα", όπου μεταμφιεσμένοι σατιρίζουν τα δρώμενα της Σκύρου, αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας» λέει η αντιδήμαρχος κυρία Ελένη Κοκοβίνου.

«Την Καθαρά Δευτέρα, όλοι οι Σκυριανοί, στις 12 το μεσημέρι, με παραδοσιακές στολές, θα κατέβουν στην πλατεία, χορεύοντας και τραγουδώντας σκυριανά τραγούδια με την συνοδεία άφθονου ντόπιου κρασιού και νηστίσιμων μεζέδων» προσθέτει η κ. Κοκοβίνου.

Το κρέμασμα της γριάς Συκούς στην Μεσσήνη
«Το πρωί της Καθαράς Δευτέρας, στη θέση "Κρεμάλα', γίνεται η αναπαράσταση της δίκης μιας γερόντισσας της Μεσσήνης, της γριάς Συκούς. Σύμφωνα με την παράδοση ο Ιμπραήμ Πασάς είχε δώσει εντολή να την κρεμάσουν, επειδή εξηγώντας του ένα όνειρο που είχε δει, του είχε πει ότι η εκστρατεία του και ο ίδιος θα είχαν οικτρό τέλος από την αντίδραση και το σθένος των επαναστατημένων Ελλήνων» λέει η αντιδήμαρχος κυρία Ελένη Τσέλιου.

«Για την αναπαράσταση έχει κατασκευαστεί κρεμάλα και έχει στηθεί θεατρική σκηνή, όπου το θεατρικό εργαστήρι Μεσσήνης θα παίξει το δράμα της γριάς Συκούς. Άνδρες από το Σωματείο Φορτοεκφορτωτών Μεσσήνης θα υποδυθούν τους δήμιους» προσθέτει η κ. Τσέλιου. Οι θεατές, μάλιστα, με τη βοήθεια των ψευτοδήμιων μπορούν να «κρεμαστούν» μιμούμενοι τη γριά Συκού. Αν το επιχειρήσετε, το μυστικό για να σας κατεβάσουν απ' την κρεμάλα είναι να «τάξετε» στο δήμιο καλούδια.

Τα χάλκινα της Κοζάνης ηχούν την Καθαρά Δευτέρα
«Με νηστίσιμα και χαρταετούς στην εξοχή τερματίζει η Αποκριά στην Κοζάνη» λέει ο κ. Χάρης Γελαδάρης πρόεδρος του Οργανισμού Αθλητισμού Πολιτισμού και Νεολαίας του Δήμου Κοζάνης.

Στα ορειβατικά καταφύγια θα κερνάνε φασολάδα τους επισκέπτες. Θα ακολουθήσει το τελευταίο πανηγύρι στον Αϊ - Δημήτρη με τις μπάντες απ' τα χάλκινα να παίζουν ταυτόχρονα καθεμία το «χαβά» της και ο κόσμος να χορεύει σε ξέφρενους ρυθμούς.

Οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες της Νάουσας
Με τους χαρακτηριστικούς ήχους του ζουρνά και του νταουλιού οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες χορεύουν στα σοκάκια της πόλης, κατά ομάδες, τα λεγόμενα μπουλούκια σε όλη τη διάρκεια των Αποκριών. Οι χοροί ξεκινούν μετά την επίσκεψη στον δήμαρχο και τη απόδοση των «διαπιστευτηρίων». Οι Γενίτσαροι κατά ζεύγη ξεκινούν να χτυπούν με νευρικές κινήσεις τα νομίσματα, που έχουν στο στήθος τους.

Μην ξαφνιαστείτε με τον χαιρετισμό των Γενιτσάρων, καθώς η χειραψία τους είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένη. Συνηθίζουν να κρατούν σταθερό το χέρι τους και να αναπηδά ολόκληρο το σώμα τους. «Τις μπούλες τις υποδύονται πάντα άνδρες και όλοι έχουν καλυμμένα τα πρόσωπά τους με μάσκες. Οι στολές τους είναι τόσο περίπλοκες, που πολλές φορές αναγκάζονταν να ξεκινήσουν το ντύσιμό τους απ' το βράδυ του Σαββάτου» λέει ο αντιδήμαρχος κ. Αναστάσιος
Καραμπάτζος.

«Την Καθαρά Δευτέρα το πρωί μαζεύονται όλοι στο σπίτι του αρχηγού και ξεκινούν τις βόλτες στις γειτονιές και τις επισκέψεις στα σπίτια με ακάλυπτο πρόσωπο, όπου τρώνε τα νηστίσιμα και πίνουν τσίπουρο και ξινόμαυρο κρασί» προσθέτει ο κ. Καραμπάτζος. Το βράδυ, το τελευταίο γλέντι θα γίνει πάλι στη συνοικία Καμμένα. Αφού όλες οι Μπούλες κάνουν ένα κύκλο, θα βάλουν τον οργανοπαίκτη στη μέση, θα τον χτυπήσουν συμβολικά με την πλατιά πλευρά της πάλας στο κεφάλι και, σηκώνοντάς τον, θα του φωνάξουν «Πάντα άξιος, και του χρόνου».

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ενας αρκούδος, σύμβολο μιας εποχής. Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο Ανδρέας, η γηραιότερη καφέ αρκούδα της Ευρώπης, στο καταφύγιο του "Αρκτούρου" στο Νυμφαίο [Πηγή]
Του ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΙΓΓΑΝΑ, από την Καθημερινή [Πηγή]


Ο Ανδρέας αυτές τις μέρες κοιμάται. Μέσα στον χειμέριο ύπνο του ονειρεύεται παιδικά χαμογελαστά πρόσωπα που του προσφέρουν κόκκινα μήλα κι αυτός τα καταβροχθίζει με βουλιμία. Ο Ανδρέας δεν ξέρει πού γεννήθηκε. Το μόνο που θυμάται από τη νεανική ζωή του είναι ο πόνος. Θυμάται μικρός τα αναμμένα κάρβουνα, το ντέφι, τους δύο χαλκάδες στη μύτη και τις βέργες.

Τα κάρβουνα να του καίνε τις πατούσες, τον χαλκά να τον ματώνει, τις σκιές των ανθρώπων να τον χτυπούν και να τον αναγκάζουν να γυρίζει πάνω στα κάρβουνα και στην καυτή λαμαρίνα. Ντέφι, κάρβουνα και πόνος για να «χορεύει». Ακόμα και τώρα, όταν ακούει το ντέφι από τις ορχήστρες που παίζουν κάτω στο Νυμφαίο στέκεται ανάμεσα στις φυλλωσιές και «χορεύει» από μόνος του νιώθοντας πόνο στις πατούσες.

Συμφιλίωση
Μισούσε τους ανθρώπους για πολύ καιρό. Για το ντέφι που χτυπούσε συνέχεια στα πανηγύρια, για τη δίψα του στα σκονισμένα χωριά, για την πείνα που τον «θέριζε» σε κείνο το λασπωμένο κουμάσι του αρκουδιάρη στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Θυμάται τη μέρα που τον πήραν με το μεγάλο φορτηγό και τον έφεραν στο «σπίτι του», στο δάσος του Νυμφαίου. Στην αρχή δεν ήθελε να τον πλησιάζει κανένας. Φοβόταν, αγρίευε και μούγκριζε. Μετά ήρθαν από την Αγγλία ο Peter Kertesz, o Peter Bedford και η Suzanne Jakson ειδικά για την περίπτωσή του. Ο Ανδρέας δεν τους έβλεπε. Ούτε κατάλαβε τι έκαναν στα μάτια του και στο στόμα του. Από καιρό είχε ομίχλη στα μάτια του, αλλά όταν ξύπνησε το στόμα του δεν πονούσε πια. Κι έβλεπε. Έβλεπε καλύτερα τα ροδάκινα, τα ακτινίδια, το μέλι και όλους τους ξηρούς καρπούς που άφηναν οι υπάλληλοι του «Αρκτούρου» κοντά στη φωλιά του. Σιγά σιγά ημέρωσε. Συμφιλιώθηκε μ' αυτούς που τον έτρεφαν και τον αγαπούσαν. Συμφιλιώθηκε και με τις φωνές των παιδιών που έρχονται στα σύρματα κι έγινε φίλος με ό,τι κουνιόταν γύρω του. Να, τώρα τελευταία απολαμβάνει τη μεγάλη του έκταση και την παρέα των άγριων γατιών που συχνά τον επισκέπτονται τρυπώνοντας στο Καταφύγιο.

Ο Ανδρέας δεν ξέρει ότι για τους ανθρώπους του «Αρκτούρου» που τον προσέχουν «είναι μια υπομονετική αρκούδα με καλό χαρακτήρα». Ούτε ότι είναι πρώτο θέμα στον κόσμο των καφέ αρκούδων. Δεν ξέρει τι σημαίνει αυτό που λένε οι ειδικοί ότι «είναι η χαρακτηριστική περίπτωση συμφιλίωσης του Ανθρώπου με την Άγρια Ζωή και τη Φύση». Δεν ξέρει γιατί είναι η πιο χαρακτηριστική απόδειξη των ελληνικών οργανώσεων στην Ευρώπη για το πώς σώζεις το μεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό της Γηραιάς Ηπείρου.

Η ιστορία του
Ο Ανδρέας φυσικά δεν νοιάζεται πού είναι η Ημαθία, η Φλώρινα, η Γεωργία και η Τιφλίδα, εκεί που δεκάδες επιστήμονες της Άγριας Ζωής, πέρυσι, έμειναν με ανοιχτό το στόμα ακούγοντας την ιστορία του. «Είναι ο Ανδρέας» τους έλεγε ο κ. Λάζαρος Γεωργιάδης, τη στιγμή που η εικόνα του προβαλλόταν από το video wall του συνεδρίου. «Ο μεγαλύτερος σε ηλικία καφέ αρκούδος σε όλο τον κόσμο. Όλοι ξέρουμε ότι οι καφέ αρκούδες ζουν 20 - 25 χρόνια, αλλά ο Ανδρέας είναι 48 χρόνων κι αυτή είναι η ιστορία του:

«Έζησε 30 χρόνια στην αιχμαλωσία. Κατασχέθηκε και μεταφέρθηκε το 1993 στο Περιβαλλοντικό μας Κέντρο, υποσιτισμένος και σε άθλια φυσική κατάσταση. Ήταν 90 κιλά με δύο χαλκάδες στη μύτη, θαμπό και μαδημένο τρίχωμα, κατεστραμμένη όραση. Τον εμβολιάσαμε. Το 1993 τον χειρούργησαν τρεις Άγγλοι ειδικοί για να σώσουν τα δόντια και τα μάτια του από καταρράκτη. Δεν θα μπορούσε να ζήσει ποτέ ελεύθερος στα δάση, γιατί δεν ξέρει πώς να τραφεί και γιατί κουβαλάει τη μυρωδιά των ανθρώπων. Όμως ζει 18 χρόνια ελεύθερος στο Καταφύγιό μας. Τώρα ζυγίζει 200 κιλά. Το τρίχωμά του έχει αποκατασταθεί, αλλά όχι και η όρασή του. Είναι ήρεμος, φιλικός και αγαπά τη συντροφιά των ανθρώπων. Έχει ζήσει σχεδόν τα διπλά χρόνια μιας αρκουδίσιας ζωής, έχει μεγάλη όρεξη, αλλά δεν ξέρουμε πώς να εξηγήσουμε βιολογικά αυτή τη μακροζωία του. Πρόκειται για ένα θαύμα της φύσης…».

Ο Ανδρέας, ο Μαθουσάλας των αρκούδων, ο μεγαλύτερος σε ηλικία καφέ αρκούδος του κόσμου, σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής για τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που προσπαθούν να δείξουν στον άνθρωπο πώς να μην ισοπεδώνει την άγρια ζωή και τη φύση, αυτή την περίοδο κοιμάται ψηλά στο Νυμφαίο. Σε λίγες εβδομάδες θα ξυπνήσει από τον χειμέριο ύπνο του. Σκιές θα βλέπει πάλι γύρω του, αλλά θα είναι σκιές ανθρώπινες. Οι σκιές των φίλων του.

Οι μεγαλύτερες απειλές του... καφέ πληθυσμού
Oι ανθρωπογενείς επεμβάσεις που καταστρέφουν τους ελληνικούς βιότοπους, η παράνομη θανάτωση και τα τροχαία συνιστούν σήμερα τις μεγαλύτερες απειλές για την καφέ αρκούδα. Σ' αυτό συμφωνούν και οι δύο μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα για την προστασία της, ο «Αρκτούρος» και η «Καλλιστώ». Ο πληθυσμός της αρκούδας στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 190-250 άτομα, που αντιπροσωπεύει το 50% του πληθυσμού της στη δυτική και νότια Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον δρα Αλέξανδρο Καραμανλίδη, επιστημονικό διευθυντή του «Αρκτούρου», που ασχολείται συστηματικά, για περισσότερα από 20 χρόνια, με την παρακολούθηση των πληθυσμών της αρκούδας στη χώρα μας, λειτουργεί το «Εθνικό Μητρώο Αρκούδας», μια μοναδική σε έκταση και χρονική διάρκεια για τα δεδομένα της νότιας Ευρώπης προσπάθεια παρακολούθησης της καφέ αρκούδας με τη χρήση μοριακών δεικτών (συλλογή γενετικού υλικού, απομόνωση DNA, ταυτοποίηση ατόμων). Τα έως τώρα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι ο πληθυσμός της καφέ αρκούδας στην Ελλάδα αποτελείται από τρεις γενετικά διακριτούς πληθυσμούς. «Ο πρώτος και πιο μικρός βρίσκεται στην οροσειρά της Ροδόπης και δεν επικοινωνεί με τους άλλους δύο. Οι άλλοι δύο βρίσκονται στη δυτική Ελλάδα, ο ένας στην οροσειρά της Πίνδου και ο άλλος στα όρη Βέρνο - Βαρνούντα και Ασκιο.

Οι δύο αυτοί πληθυσμοί επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά η ροή γενετικού υλικού, που είναι απαραίτητη για την επιβίωση του είδους, δυσχεραίνεται από τα τεχνικά έργα και τον ακατάλληλο βιότοπο».

Κατά τον κ. Γ. Μερτζάνη, επιστημονικό υπεύθυνο της οργάνωσης «Καλλιστώ», «ο ελληνικός πληθυσμός αρκούδας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σε τροχιά ανάκαμψης σε ορισμένες περιοχές της Πίνδου. Ωστόσο, η ανάκαμψη αυτή συναντά καινούργια εμπόδια σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο βιότοπο λόγω ανθρωπογενών επεμβάσεων. Οι νέοι αυτοκινητόδρομοι και άλλα μεγάλα έργα κατακερματίζουν τη γεωγραφική συνέχεια αποκόπτοντας την επικοινωνία των πληθυσμών.

Η «Καλλιστώ» έχει επιστρατεύσει τα τελευταία χρόνια όλες τις σύγχρονες ερευνητικές μεθόδους (όπως τηλεμετρία, γενετική ανάλυση, αυτόματα συστήματα βιντεοσκόπησης - φωτογράφησης) για τη συστηματική παρακολούθηση του προβλήματος, με τη στήριξη του κοινοτικού προγράμματος LIFE-Nature. Έχει προτείνει συγκεκριμένα μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος ειδικά σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις της Εγνατίας οδού στον βιότοπο και τον πληθυσμό της αρκούδας στις περιοχές Γρεβενών, Καστοριάς.

Δημοσίευση : 20 Φεβρουαρίου 2012